Беларуску вызвалілі з працоўнага палону ў М’янме. Аперацыя па яе эвакуацыі доўжылася некалькі месяцаў. Дзяржагенцтва БЕЛТА пагаварыла з вызваленай дзяўчынай.
У М’янму беларуска трапіла ў лістападзе 2023 года, а выбрацца назад у Беларусь змагла толькі ў сакавіку.
На момант пачатку гэтай гісторыі дзяўчына ўжо нейкі час працавала ў Кітаі. Усё складвалася добра, але на мясцовых рэсурсах яна знайшла, як ёй падавалася, выгадную прапанову. Шукалі менеджара-кансультанта, каб камунікаваць з кліентамі па відэа- і аўдыёсувязі, быць прадстаўніцай кампаніі. Падазрэнняў абвестка не выклікала, бо ў Паўднёва-Усходняй Азіі часта плацяць добрыя грошы проста за еўрапейскую знешнасць — мець такіх супрацоўнікаў у кампаніі многія лічаць прэстыжным.
Дзяўчыне абяцалі добрую зарплату, паўгадавы кантракт і працу ў Тайландзе. Казалі, што кампанія будзе каля горада Чыянгмай, што на поўначы краіны. «Там шмат зелені. Думала: класна! Пагуляю, убачу краіну і буду працаваць!» — расказала дзяўчына.
Беларуска зрабіла візу і паляцела ў Тайланд. У аэрапорце яе сустрэлі і павезлі да месца працы. Ужо на гэтым этапе ўзніклі цікавыя моманты — па дарозе да месца прызначэння давялося змяніць тры машыны, пераплываць раку на іржавай маторнай лодцы.
У выніку дзяўчына трапіла ў М’янму, хоць сама таго не ўсведамляла. Гэта была закрытая ахоўваная тэрыторыя, дзе працавалі кампаніі, што займаюцца махлярствам у інтэрнэце. «Ты жывеш у гэтым парку, выехаць наогул нікуды не можаш. Крамка на тэрыторыі ёсць, каб купіць нейкія тавары. Некалькі дзён чакала пачатку працы. Не было ні сім-карты, нічога, — расказвае беларуска. — У выніку гэта быў чысты скам (ад англійскага scam, што перакладаецца як махлярства, падман, афёра. — Заўв. рэд.). Гэта велізарны парк, у якім знаходзяцца некалькі кампаній, у кожнай некалькі падраздзяленняў. Займаюцца скамам. У кампаніях ёсць розныя напрамкі, працуюць на розныя краіны».
Схемы махлярства практыкаваліся розныя. Адна з іх, у якой і прапанавалі працаваць дзяўчыне, заключалася фактычна ў выцягванні грошай у замежных кліентаў. Спачатку з імі ў розных сацыяльных сетках і на спецыялізаваных рэсурсах знаёміліся так званыя тайперы (ад ангельскага слова type — друкаваць), яны ж ад імені дзяўчат вялі асноўную перапіску.
«Бяруць альбо твае фота, альбо любыя фатаграфіі дзяўчат у інтэрнэце. Ім вельмі важнае лайф-фота — калі ты там сэлфішся. Менавіта не прафесійныя, а калі ты дзесьці ходзіш і гэтак далей. Ім важна паказаць, што ты — жывы чалавек, каб даказаць кліентам. На сайтах знаёмяцца, нібыта ты — дзяўчына. Яны (тайперы. — Заўв. рэд.) вельмі добра працуюць — за пару дзён проста могуць закахаць мужыка на раз-два. А задача дзяўчат-мадэляў — пацвердзіць, што ты рэальны чалавек. Натуральна, просяць відэа. Калі тайпер выкарыстоўвае тваю фатаграфію, то ты выходзіш на відэасувязь з гэтымі мужчынамі. Табе прыносяць тэкст, які трэба гаварыць. У асноўным гэта ні пра што. Ты проста працягваеш тэматыку іх размовы. Мая кампанія працавала ў асноўным на Амерыку», — расказала вызваленая беларуска.
Выбрацца назад з гэтага «парку» аказалася няпроста. Так, фармальна дзяўчат, асабліва спачатку, не крыўдзілі. Але любая незадаволенасць або адмова працаваць прыводзілі да пагрозаў фізічнай расправай. Ды і самастойна пакінуць гэтую тэрыторыю не ўяўлялася магчымым. Былі выпадкі, калі некаторым удавалася збегчы нібыта для падаўжэння візы ў Тайланд, а таму дзяўчат ўсё ж стараліся нікуды не выпускаць. Праз два месяцы заканчвалася віза і ў беларускі.
«Думала, што мяне вывезуць у Тайланд на падаўжэнне візы. Шмат было выпадкаў, што збягалі ў момант падаўжэння. І адмовіліся везці. Літаральна дзён за пяць да майго пытання з візай адна з дзяўчат збегла з кампаніяй, прыхапіўшы з сабой яшчэ каля $ 20 тыс. Мне сказалі проста: мы цябе не можам выпусціць, не хвалюйся, ніякай турмы (у Тайландзе за парушэнне іміграцыйнага рэжыму. — Заўв. рэд.) не будзе, мы гэтае пытанне вырашым грашыма», — расказала яна.
Паводле дзяўчыны, быў і яшчэ адзін варыянт з’ехаць з «парку» — заплаціць $ 9 тыс. выдаткаў, якія нібыта панесла кампанія. «Я разумела, што кожны агент атрымлівае нейкую камісію, калі знаходзіць чалавека. Але я не разумела, чаму такая велізарная сума — $ 9 тыс. і чаму, калі я захачу адтуль з’ехаць, мне трэба гэтую суму ім выплаціць», — прызналася беларуска.
У выніку ёй удалося звязацца з беларускімі дыпламатамі.
Нагадаем, сёння МЗС Беларусі расказаў, што беларуску ўдалося вярнуць на радзіму з працоўнага рабства.